The Cats wisten de harten te veroveren van miljoenen fans in binnen- en buitenland. En nog steeds genieten fans dagelijks van onvergetelijke hits. TTTCB (Tribute to the Cats Band) doet haar best om de kenmerkende sound van de palingpop, in de tot muziektempel omgebouwde sporthal, te laten doorklinken. De karakteristieke dramatiek in de stem van Piet Veerman weten ze goed neer te zetten.
Het — minimaal 1-grijs-haar-op-elk-hoofd — koppige publiek, ik mag gek zijn als het niet zo is, stroomt langzaam binnen. En als ze niet grijs zijn, dan hebben de (thuis-)kappers flink hun best gedaan om met een kastanjebruine, hoogblonde of bijna zwarte tint het grijs te camoufleren. Er is duidelijk sprake van een generatiekloof van pakweg 15 jaar. Alhoewel dat grijze en nepblond mij ook niet vreemd is, behoor ik zeker tot de jonkies.
Het Usters lied, een Driekusman achtig klompendansmuziek met gitaar eronder, zorgt ervoor dat voorzichtig de heupjes los gaan. Heel voorzichtig. Want het publiek is duidelijk gekomen om te genieten. Genieten van muziek van 30, 40 misschien wel 50 jaar geleden. Jeugdsentiment.
Opzij kijkend zie ik de jeugd van toen bijkans alle teksten feilloos meezingen. Ondertussen iets meer heupwiegend. Een stapje naar rechts, een stapje naar links. En weer terug. Ik zing ook mee want “jalailailai”, is niet zo heel moeilijk.
“Je moet aardig drinken om het leuk te vinden”, wordt gekscherend in de groep gezegd. Toch ging het dak eraf. Kwam door de wind. De ‘One way wind’.
Een paar rijen voor mij worden foto’s van de band via Whatsapp verstuurd. Ik kan zo meelezen. De maximaal haalbare lettergrootte werkt goed. Voorzichtig wordt een schuifeltje gemaakt op ‘So darling save the last dance for me’. Romantiek ten top!
Na de pauze wordt de A-kant van de talrijke lp’s op volle toeren ‘gedraaid’. De Veermannetjes, Platjes en Tollen weten de gemoederen aardig bezig te houden. Klein detail, ze heten toevallig bijna allemaal Kees, Piet en of Jan.
De grote hits — Lea, Why, Marian, Magical mystery morning, Where have I been wrong, Let’s dance en What’s the world coming to — brengt menigeen in hogere sferen.
“En jongens en meiden kennen we deze nog” probeert de zanger het publiek op te hitsen. “Be my day. Sing a la la la, and I sing hey, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, and we will sail on home”. En of ze die kennen. Er wordt zowaar luidkeels meegezongen. De dansmoves worden nog enthousiaster uitgevoerd. Een paar volledig uit de maat maar dat mag de pret zeker niet drukken.
Als vette afsluiter ‘Vaya Con Dios, my darling’. ‘We want more’ wordt niet gescandeerd. Tijd om naar huis te gaan. Het is mooi geweest. “I sing hey, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, and we will sail on home”. Geef terloops mijn complimenten aan een stel dat zichtbaar heeft genoten. Zo leuk om te zien. Hij spatte ervan af. Ik denk dat ze opnieuw verliefd zijn geworden. Op elkaar!
Als afsluiting van dit weergaloze festijn, hebben we bij Loco een hapje gegeten. En dat idee hadden meerdere TTTCB-gangers. De goedgemutste en meelevende uitbater brengt spontaan The Cats ten gehore. Het volume een tandje hoger. Buitenzinnig laten de fanatieke aanhangers zich luidruchtig horen. We hebben er smakelijk om gelachen. Letterlijk en figuurlijk!
Niet direct voor herhaling vatbaar, maar zeker leuk om mee te maken.
“A’j maor skik hebt”. En dat hadden we.
Groet van
AANDEKLETS! 